Anayürekli Baba Öğretmen:Mehmet Akif İnan 1

Öğrencilerinin ve dokunduğu her insanın gönlünde iz bırakan tüm öğretmenlerin tek ortak özelliğini gördüm. Öğrencilerine ve aslında tüm insanlığa karşı, yüreklerinde taşıdıkları sevgi ve onlara verdikleri değer…

Merhum üstadımızın hem öğrencisi hem yeğeni olan Burhan İNAN anlatıyor. 

“O öğrencilerini gerçekten çok sever, onlara bir abi, bir baba şefkatiyle yaklaşırdı. Onların maddi sıkıntıları ile ilgilenir, kredi almak isteyen üniversite öğrencilerine gönüllü kefil olurdu. Bizim çevremizde Ankara’da bunu herkes bilirdi. Ve kendisine gelen hiçbir öğrenciyi asla geri çevirmemiştir. 78 li yıllardı, bizzat öğrencilerle notere gitmiş ve onlara kredi alabilmeleri için kefil olmuştur.

Ben de kredi almak için kefil olarak kimi bulayım diye düşünürken, Cahit Zarifoğlu ile beraberdik, ona söyledim. O TRT’de Mütercimdi. Alman filolojisi mezunu, bir de Kahramanmaraş milletvekili Hasan Seyithanoğlu’na söyledim. Ben, Kahramanmaraş Milletvekili, bir de Cahit Zarifoğlu.Onlar hiç çekinmeden, üşenmeden benimle notere kadar geldiler ve bana kefil oldular. Kredi alabilmem için bu davranış ne kadar önemli o büyük insanların bir öğrenciye sahip çıkmak için hiçbir fedakarlıktan kaçınmamaları bizim için ne büyük bir olay. O gün ki hislerimiz, anlatılmaz yaşanır.

Akif abi Fethi GEMUHLUOĞLU’nun öldüğü gün bana dedi ki: “Burhan’cığım sen Fethi abiyi tanıdın mı? Yok abi dedim.

Ah! Dedi, Keşke tanısaydın.Fethi GEMUHLUOĞLU da kendini adeta üniversite öğrencilerine burs bulmaya adamıştı.O dönemde bu büyüklerimiz Anadolu’nun çeşitli bölgelerinden gelen garip-gureba öğrencilere kol kanat geldiler, sahip çıktılar, bizi bu şekilde kazanmaya çalıştılar. Daha doğrusu kendimizi kaybetmememiz için onlar bize sahip çıktı.

Sağ-sol davalarının olduğu dönemde özellikle İslamcı kesimi bu kavganın içine çekmek isteyenlere karşı Akif İNAN, ulaşabildiği tüm öğrencileri o olaylardan uzak tutmaya çalışmış ve etrafındaki insanları korumayı başarmıştır.

O, etrafındaki öğrencileri özellikle en çok kitap okumaya teşvik ederdi. O, bir merkezdi, bir çekim gücü vardı, bir karizması vardı. Hitabetiyle, duruşuyla, insanları bir araya toplardı.

Necip Fazıl Ankara’ya geldiği zaman onun evinde kalırdı. Seyranbağlarındaki evinde küçük bir odada. Ben de orada kaldığım zaman bir gün bana dedi ki: “Beyefendi biliyor musun? Sen üstadın yatağında yatıyorsun! Kıymetini bil.”

Hiç kimseyi kırmazdı. Ama hak bildiğini de her yerde söyler, asla çekinmezdi. Hiçbir şekilde meseleyi eğip bükmezdi. Hiçbir zaman siyasi yönünü göremezdiniz.

Konuşmasıyla, duruşuyla, karizmasıyla bir merkezdi. Mesela bizim dönemimizde, Gazi Eğitim de 4500 öğrenci vardı, her kesimden öğrencinin ilgi odağıydı Mehmet Akif İNAN.

Sadece öğrencilerin değil hocalarında imrendiği bir kimseydi. Ahmet Hamdi Tanpınar’ın öğrencileri olan bizim hocalarımız, onlar bile Akif İNAN’a imrenirlerdi.

“Sendikacıyken de rakip sendikacılar da Akif İNAN’a imrenirlerdi.”

Ben buna bizzat şahidim. Kamu Sen ve Türk Eğitim Sen Eski Genel Başkanı aynı zamanda hemşehrim, köylüm, Şuayip Özcan ağabeyden duydum. “Memur Sen ve Eğitim Bir Sen’in en büyük şansı, Mehmet Akif İNAN gibi bir kurucusunun olmasıdır.” Demişti.

Devam edecek…