Oyun Parkı

Durduğum yerin hemen karşısında yaşlı bir kadın torunu olduğunu tahmin ettiğim küçük çocuk ile yürüyor. Çocuk biraz önde kah yürüyor kah koşturuyor, hoplayarak zıplayarak ilerliyor. Arada durup geri dönerek yaşlı kadına bakıyor, ardından geldiğini görünce de sevinçle koşturmacasına devam ediyor. Hemen yakınlarında ise bir kaydırak bir iki tane daha oyun aletinin ancak bulunduğu küçücük bir çocuk parkı var. Çocuk parkın giriş kapısına gelince geri dönerek yaşlı kadına:

“Gelsene” diyor. Yaşlı kadının biraz ağır aksak hareket ettiğini görünce de tekrar;

“Hadi gelsene” diye daha yüksek sesle çağırıyor. Kendisine ayak uyduramayan kadına bir kez daha,

“Hadiii…” diyor ısrarla.

Çocuk parka giriyor yaşlı kadında biraz sonra çocuğun peşinden parka giriyor. Ve oyun başlıyor. Önde çocuk koşturuyor, arkasında da kadın kaydırağın etrafında yakalamaca oynuyorlar. Yaşlı kadının ona yetişemediğini gören çocuk daha bir heyecanla koşturuyor. Oradan kah adımla kah ellerinden destek alarak merdivenden kaydırağa çıkıyor çocuk. Kadın zorlansa da bu güzel anlar sürsün diye çocuğun ardından o da çıkmaya çabalıyor ve bir gayretle tıknefes kaydırağa çıkıyor. Çocuğu kaydırıyor, sağına soluna bakıyor, sonra zar zor aşağıya inip tarta tarta ilerleyerek ağır adımlarla hemen oracıkta bulduğu bir köşeye çöküp oturuyor. Yorulduğu her halinden belli. Daha fazlası için gücü kalmıyor. Çocuğun ısrarlı çabalarına, çağırmalarına rağmen “sen oyna artık” diyor yaşlı kadın.

Uzaktan yaşlı kadın ve torunu izlerken kadın o an ne düşünüyor, ne hissediyor bilmiyorum ancak ben içimden “hayatta böyle işte diyorum, önce hadi gelsene der, ısrarlı çağrılarına dayanamayıp gidersin, peşinden koşturur, koşup koşup yakalamaya çalışırsın, tam yakaladım dediğin anda elinden kaçırırsın, bir daha ki sefere der koşturmacaya devam edersin, koştururken ummadığın anda ayağın takılır düşersin, o hala seni çağırır durmadan, yaralarını sarar kalkarsın yerinden, koşturursun peşinden yine bir umut, bin hayalle bıkmadan usanmadan uslanmadan koşarsın ve günün birinde nefes nefese kalırsın ve göğüs kafesini dolduran nefes dizlerinde derman olmaya yetmez, yorulursun çekilip bir kenara oturursun oysa çağırır uzaktan yine” hadi gelsene” ve bir söz dökülür dudaklarından;

-Artık sen oyna..!